சுயவிசாரணை….

விளக்கை மேயும்பூச்சி…. வேட்டைக்குத் தயாராகிறது பல்லிபூனையின்நிழற்கரங்கள்தன்மீது படிவதைஅறியாது….

மொட்டை மாடியில்காத்திருக்கிறேன்நிலவாவதுவரட்டும் என்று… கறுத்தக்கட்டிடங்களின்மேலாக மிதந்து கொண்டிருக்கிறதுதனிமைஒரு பறவையைப்போல.. கொடியில்காயப்போட்டதுணிகளில்தொங்கிக் கிடக்கிறதுநினைவுகள் தொலைவில்தெரியும்தொலைபேசிக் கோபுரததின்சிவப்பு வெளிச்சங்கள்ஒருஅசரீரியைப்போலதிகிலூட்டும் அறைமுழுதும்நிரம்பிய புத்தகங்கள்சிடீக்களில்நிரப்பப்பட்ட இசைஎதுவுமே போதுவதில்லைஎரிந்து கொண்டிருக்கும்தனிமையைஅணைக்க… த.அகிலன்

நண்பர்களே அடிக்கடி அரசபடைகளின் கிபிர் விமானங்கள் குண்டு போட்டும் போடுவதாய் மிரட்டியும் கொண்டிருக்கும் போர் தொடங்குமா தொடங்காதா என்றெல்லாம் கணக்குப் போடுகிற அரசியல் தெரியாத அப்பவிச்சனங்களின் பிரதிநிதியாய் வன்னியில் இருந்து வருகிறது இந்தக்கவிதை ஒரு இனத்தின் வாழ்வு இப்படித்தான் இருந்தது.இருக்கிறது…– த.அகிலன் எங்களுடையபுன்னகையை சந்தேகிக்கும்எல்லோருக்கும் சொல்கிறோம்……. எங்கள் கடல்அழகாயிருந்ததுஎங்கள் நதியிடம்சங்கீதமிருந்ததுஎங்கள் பறவைகளிடம் கூடவிடுதலையின் பாடல்இருந்தது…..எங்கள் நிலத்தில்தான்எங்கள் வேர்கள் இருந்தன…நாங்கள் நாங்கள் மட்டும்தான் இருந்தோம்எம்மூரில்… அவர்கள்எங்கள் கடலைத்தின்றார்கள்…அவர்கள்தான்எங்கள் நதியின் குரல்வளையைநசித்தார்கள்…அவர்கள்தான்எங்கள் பறவைகளை…