பலூன்காரன்….

காற்றிறல்நழுவவிட்ட உன்வார்த்தைகளை முட்களாய் மாற்றும் வித்தைஎங்கனம் சாத்தியமாகிறது என்எண்ணக்கூட்டிற்குள்குஞ்சு பொரித்துக்காத்திருக்கும்நிறையக்கேள்விகள். ஆனாலும்அன்பேஎனக்குள் நிகழ்கிறதுஒளியின் நடனம்என் கனவுகளிற்கு ஒளியூட்டியபடி…… நான் கைகளை குவித்துக்கொண்டுகாவலிருக்கிறேன்ஒளியின் நடனம்நின்றுபோகாதிருக்கஇப்போதுதீர்ந்து போயிருக்கிறதுஉள்ளிருந்தேயெழும் கவிதை ஆச்சரிமாய்எனக்கே புரியாதிருக்கிறஇக்கவிதையின் பாடுபொருள் எனினும் எனக்குள் நிகழ்ந்து கொண்டேயிருக்கிறதுஇன்னும் தீராமல்ஒளியின் நடனம்.

எல்லாவற்றிற்கும்சாட்சியாயிருப்பதன் இயலாமை எனை விழுங்குகிறது.. ஒருநாற்பது வயதுக்கன்னியின்கறுத்தப்பொட்டைப்போலநிஜத்தின் உறுத்தல்என் கனவுகளின் மேல்பயணிக்கிறது….. முடியாது புன்னகைக்கும்வேதனைக்கும்அழிவுக்கும்மீட்சிக்கும்அவமானத்திற்கும்……………………. இப்படிஎல்;லாவற்றுக்கும் சாட்சியாய்மௌனத்தை விழுங்கிக் கொண்டுஎத்தனை நாளைக்குஇருந்துவிட முடியும்…ம். த.அகிலன்

நீ என்னிடம் தந்துபோனசிலமுத்தங்களும்புன்னகைகளும்மட்டும் எனக்குப்போதுமானதென்றுஉனக்கு யார் சொன்னது…? என் ஆயுளைத் தின்கிறஉன்நினைவுகளின் காலடிஓசையற்று நகர்கிறதுதொலைவிற்கு… உனக்கான கடிதங்கள்எழுதப்படாமலேயேஎனக்குள் இறந்தனகவிதைகளும்… நீளும் தொலைவுகளைநெருக்கத் திராணியற்றுநெளியும் என் வாழ்வு.. இப்போதுஉன் காலடிகளையும்தொலைவிற்குசெலுத்துகிறது காற்று மழையைப்போலநிரந்தரமற்றிருக்கும்நமது பிரிவுஅதைப்போலவேஅழுத்தமானதும்கவனிக்கச்செய்வதும் கூட த.அகிலன்