கடவுள் ஒருநாள் எனது தெருவில் எதிர்ப்பட்டார். என்னிடமிருந்த தன் பிம்பங்களைளயெல்லாம் அழித்தபடி.. ஒரு பிச்சைக்காரனின் சில்லறைத்தட்டில் திருடிக்கொண்டோடுபவனின் புன்னகையில் கடவுளின் சாயல் ஒளிந்திருந்ததனை நான் கண்டேன்.. பிறகொரு நாள் மாலையில் என் நிலைக்கண்ணாடியிலும் அவரைப் பார்க்கநேர்ந்தது.. எல்லோரும் நினைப்பது போலில்லை கடவுள் அப்படியும் இருக்கலாம்..
மழை நின்ற பின்னால்நீ வந்துபோனதடங்களை…மறுபடியும்….கலைத்துவிட்டு போகிறதுமழை….. மறுபடியும்மழை நின்ற பிறகு…குதித்துக்கொண்டோடுகிறது…உன் கொலுசு…மனசிருந்து நழுவி….
அருமை தம்பி அகிலன்
விளக்கை மேயும்
பூச்சி…. விட்டில். ok.
வேட்டைக்குத்
தயாராகிறது பல்லி. m
பல்லியும் பூச்சியை சாப்பிடும். ஓகே. 2 ஆல் புச்சிக்கு மரணம்.
சரி அதென்னது பூனையின்
நிழற்கரங்கள்
தன்மீது படிவதை
அறியாது….
பல்லியை பூச்சியை பூனை சாப்பிடாதே. சாப்பிடுமா? ம்.. “தெரியேலை எனக்கு. “
ஆனால் மறைவில் இன்னொரு படிமம். நாமாக மனத்திடை படம் போடலாமோ.!
எலி ஒன்றை பூனை பிடிக்க முற்படுவதை நிழல் ஓவியமாய்.
ம்.. நன்றாக இருக்கு கவிதை.
அழகிய ஓவியம் மனத்திடை.
நன்றி விக்கி அண்ணா மற்றும் நளாயினி அக்கா இருவருக்கும்.
நளாயினி said…
பல்லியை பூச்சியை பூனை சாப்பிடாதே. சாப்பிடுமா? ம்.. “தெரியேலை எனக்கு. “
சாப்பிடும் என்றுதான் நினைக்கிறேன்
உங்களின் அத்தனை கவிதையும் அருமை. அழகிய கவிதை மொழி. இவற்றை ஒரு புத்தகமாக்குங்களன். காலம் போனால் கவிதையின் வீச்சம் குறைந்து போகும்.
மறுபடியும் நன்றி நளாயினி அக்கா