வற்றிக்கொண்டிருக்கும் பிரியம்..

எப்போதும் ஏதேனுமொரு புன்னகையிலிருந்தே ஆரம்பிக்கிறது துயரம். ஓரு புன்னகையில் இருந்து மற்றுமோர்புன்னகைக்கு… வழிநெடுக புன்னகைகளை வாரியணைத்தபடியும் ஒவ்வொரு புன்னகையின் முகத்திலும் தன்னை அறைந்தபடியும் பயணிக்கிறது துயரம்… அது தன் தீராக்காதலோடு தொடர்ந்தும் இயங்கும் இன்னொரு புன்னகையைநோக்கி த.அகிலன்

என்னுடைய காலடிச்சுவடுகள்கண்காணிக்கப் படுபவைபுன்னகைகள் விசாரணைக்கானவைஉயிர் குலையும்ஓர் ஊரின்பெரும்பயணி நான் அடுத்த கணங்கள்பற்றிய அச்சங்களும் துயரங்களும்நிரம்பிக் கிடக்கிறதுவழிமுழுதும் துயரெழுதும் கவிதைவழிமுழுதும்வருகிறது துணைக்குதொலைவிலெழும் வேட்டோசைக்குச்செத்துப்போகிறான்என்சகபயணி துப்பாக்கிகளிற்குக்கால்கள் முளைத்த இரவில்அவை வெறிகொண்டெழுந்தன ஒரு கலையாடியின் கோபம்போலஇரவு முழுதும் பெய்த மழையில்கரைந்து போயிருந்ததுபலியாடுகளின் இரத்தம் அடுத்த கணங்கள்பற்றிய அச்சங்களும்துயரங்களும்நிரம்பிக்கிடக்கிறதுவழிமுழுதும் த.அகிலன்

01. எரியுண்ட நகரத்தில் இருந்து சேதிகள் வருவதற்கான.. கடைசி வழியையும் நேற்று மூடினர்.. கொஞ்சமாய்க் கேட்டுக்கொண்டிருந்த விசும்பல்களும் தேம்பல்களும் கூட கேட்காது போகும் இனி.. கருவறையின் கதவுகளிற்குப் பின்னால் ஒழித்தபடி.. இடுக்குகள் வழியே கடவுள் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.. தனது பலிபீடத்தில் வழிந்துகொண்டிருக்கும்.. குருதியின் கொடும்பசுமையை கடவுளின் பார்வை நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது… பதுங்குகுழிகளில் இருந்து சிலந்திகள் வெளியேறிய அன்றைக்கு.. குழந்தைகள் சம்மணமிட்டு அமர்வதை மறந்தார்கள்.. அந்நியர்களின் காலரவங்கள் நொருக்கிய சருகோசைக்கு மான்கள் பதகளித்துத்…