எறும்புகள் உடைத்த கற்கள்

காற்றுக்கலைத்துப்போனமேகச்சிற்பத்தின்மீந்த பாதியைப்போலிருக்கின்றனஉன் நினைவுகள் நம்பிரிவின் முதற்கணங்களின்துளிர்த்த கண்ணீரின்ஈரம்உலர்ந்து போய்விட்டிருக்கிறது. எனக்குகுழப்பமாயிருக்கிறது.. நேற்றுக்கடந்துபோனஒருத்தியிடம்.எப்படி வந்தன?உன்புன்னகையின் ரகசியங்கள்..

நான்சிந்திப்பதை நிறுத்திவிடுகிறேன்எதைப்பற்றியும்..அது என்னைக் கேள்விகளால் குடைந்து கொண்டேயிருக்கிறது. அது எப்போதும் மகிழ்ச்சியின்எதிரியாயும்துயரத்தின் தொடர்ச்சியாயுமே நீள்கிறது. எல்லோருடையபுன்னகைகளின் பின்hனால் உள்ளவேட்டைப்பற்கள் குறித்தும்ஒளிரும் ஓவ்வொரு வார்த்தைகளினதும்குரூரநிறத்தையும்சிந்தனைதான்எனக்குச் சொலலித்தருகிறது.. புன்னகைகளைவெறுமனே புன்னகைகளாயும்வார்த்தைகளை வெறுமனே வார்த்தைகளாயும்மனிதர்களின்கண்களின் பின்னால் உள்ளஇருள் நிறைந்த காடுகளை பசும் வயல்களெனவும்நான் நம்பவேண்டுமெனில்நிச்சயமாக நான்சிந்திப்பதை நிறுத்தியேயாகவேண்டும் த.அகிலன்