ஒளியின் நடனம்..

01.உன்உப்புக்கரித்த முத்தத்தின்ஞாபகங்களைதனது இறகுகளால்வருடிக்கொண்டேயிருக்கிறது கோடை. வாசல் வரை வந்தும்உள்ளே வராததோழியைப்போல்..முற்றத்தில் படர்ந்துபின்வெளியேறிப்போகிறது வெயில் அறை முழுதும்தன் தகிப்பை நிரவியபடி. 02.கோடைதீர்ந்து விட்டது… தகிப்பின்வாடையைகுடித்தபடி அலைந்துநிழலொடுங்கிக் கிடக்கிறதுகோடையின் குழந்தை…. மழைக்குத் தாளமிடும்சிறுமியின் புன்னகைகூரைகடந்து விழும்முதல் துளியில்கரைந்தவிழ அவள்காலடியில் உடைந்துஅழத்தொடங்குகிறதுகோடை..

கொஞ்சமாய் உள்நுழைந்து பார்க்கும்மழை.. மேலோடுதடவிப்போகும்நிலவு.. உள்ளே புகுந்துஅடிக்கடிவிள்ககை அணைத்துவிடுகிறகாற்று… ஆசுவாசமாய்அடுப்பைக் கடந்து நடக்கும்பூனை ஆனாலும்.. விடியலில்பூக்கத்தான் செய்கிறதுமுற்றத்துநித்திய கல்யாணி. நண்பர்களே 1995 ல் இடம்பெயர்ந்து கிளிநொச்சியில் இருந்து வெகு தொலைவில் இருந்த அக்கராயன் என்னும் கிராமத்தில் நாங்கள் வசிக்க நோர்ந்து அந்த இடப்பெயர்வு அனுபவங்களின் பதிவு இதுத.அகிலன்

01. அப்பா இன்றைக்கும் கனவில் வந்தார் நினைவுக்குள் மிதக்கிற சிகரட் முத்தமும் சாராயம் நெடிக்கிற கச்சான் அல்வா உருண்டையும் இன்றைக்கும் அவரிடமிருந்தது… தாடிமொய்த்த அவர் கன்னத்துக்கு நான் அளிக்கும் முத்தத்தின் விலையாய் கச்சான் அல்வாவைச் சொல்கிறார்… எப்போதும் அவர் இப்படித்தான் வருகிறார்.. நான் வளர்ந்ததை அப்பா அறியாரா இல்லை வளர்ந்த பின்னான அப்பாவை என் கனவுக்குத் தெரியாதா பத்தொன்பது வருடங்கள் கழிந்துவிட்டதென்றும் என் முத்தங்களிற்கான காரணங்களும் அர்த்தங்களும் மாறிப்போயின என்பதையும்…