உரசிப்போகும் பட்டாம்பபூச்சி…

நிபந்தனைகளுக்குள்இருக்கிறது உலகம்… ஒன்றிற்காய்இன்னொன்றுஅதற்காய் மற்றொன்று இப்படியே வாழ்வின் ஒவ்வோர் அசைவும்நிரம்பியிருக்கிறதுநிபந்தனைகளுள்.. நம்பிக்கையின்கடைசிப்புன்னகையும்சலனமற்றிருக்கிறது. காலம்திணைகள்எதுவுமற்றமழலையின் மொழியெனநகரும் வாழ்க்கை நினைவுகளின் நீட்சியில்என் நெஞ்சுறுத்திக்கிடக்கிறதுமுட்கள் திரையிடப்பட்டிருக்கிறதுஒவ்வோர்புன்னகையும்பணிதலும் கூட மின்மினிகளுமற்றஇந்த இரவின்துணைவன்யார்? இன்னும்யாரிடமாவது மிச்சமிருக்கிறதாவெளிச்சம்.

என் காதலே! இந்தப் பூமிப்பந்தின்எல்லா நுனியிலும்நீதான்நிறைந்து கிடைக்கிறாய்….. என் வார்த்தைகள்திணறும். உனைவிபரிக்கச் சொல்லற்றுத்துடிக்கும்என் கவிதை…. உதிரமுடியாத ப+க்களை எப்படித்தான்கைவசம் வைத்திருக்கிறாய்மாறாச் சிலிர்புடன்காதலின் தெருக்கள் எங்கும்விரவிக்கிடக்கிறது பூக்கள். குடித்துத் தீர்ந்தபின்பும்திகட்டித் திகட்டிமிஞ்சிக்கிடக்கிற அன்பின் பானமாய்நிறைந்து வழிகிறாய்.. என்வாழ்வின் ஒவ்வொருதுளியிலும்உனக்குத்தான்பாதிசீச்சிமுழுவதுமே உனது த.அகிலன்

அன்பேஉன் நினைவுகளில்நொருங்கும் என்னிதயத்தை நீயே வைத்துக்ககொள்….. என்தேவதையேபாசாங்குகள்எதுவுமற்ற மெல்லிய மலர் என் இதயம்நீநீ மட்டும் தான் வேண்டும் அதற்கு…சர்வநிச்சயமாய்வாழ்வின் நீளத்துக்கும்நீ மட்டும் தான் வேண்டும் அதற்கு… என்புன்னகையின்ஒரத்தில் இருக்கின்றஅன்பின் பெரும்வலியைஎப்படிச்சொல்லுவது….. தேவதைகள்யாரும் புகமுடியா என்னிதயம்தேவதைகளின் தேவதையேஉன்னால் தான் நொருங்கிற்று கொஞ்சம் இரங்கிவாஎன் இதயத்துள் இறங்கு த.அகிலன்