மெளனத்தின் சங்கீதம்…

மழை நின்ற பின்னால்நீ வந்துபோனதடங்களை…மறுபடியும்….கலைத்துவிட்டு போகிறதுமழை….. மறுபடியும்மழை நின்ற பிறகு…குதித்துக்கொண்டோடுகிறது…உன் கொலுசு…மனசிருந்து நழுவி….

காற்றுக்கலைத்துப்போனமேகச்சிற்பத்தின்மீந்த பாதியைப்போலிருக்கின்றனஉன் நினைவுகள் நம்பிரிவின் முதற்கணங்களின்துளிர்த்த கண்ணீரின்ஈரம்உலர்ந்து போய்விட்டிருக்கிறது. எனக்குகுழப்பமாயிருக்கிறது.. நேற்றுக்கடந்துபோனஒருத்தியிடம்.எப்படி வந்தன?உன்புன்னகையின் ரகசியங்கள்..

என் இனிய காலமேஎனது கனவுகளை சுமந்து கொண்டிருக்கிறாய்…. நான்எப்போதும் தாகமாயுணர்கிறேன் ஒரு பெருநதியின் எதிரிலும்… பூக்களின் வாசனை எங்கே ஒளிந்துகொண்டிருக்கிறதோஅங்கேயே என் கனவுகளும்;. புனிதமாயிராதஎன் கனவுகள்எப்போதும் அலைகின்றனஎன்னைச்சுற்றி நச்சரித்தபடி.. ஆனாலும்கனவுகளைக் கடைசிவரைசேமிப்பேன்தூக்கங்களற்றஒரு பெருவெளிக்காய்அற்றைக் கடன்கேட்டு யாரேனும் வரலாம்.. த.அகிலன்