நிஜம்….

அன்பேகாற்றில் நழுவவிடும்உன் வார்த்தைகளில் கத்திகள்வைத்தல்எங்கனம் சாத்தியமாகிறது… த.அகிலன்

தலைகளாலானதெருவில்…. குழந்தைகளின் புன்னகைள் நிரம்பிய வண்ணங்களை விற்கிற பலூன்காரன்…. தன்புன்னகையைக் கேட்டு வீரிட்டழும் ஒரு குழந்தை விக்கித்து ஓய்கையில்… ஏனோஎச்சில் ஒழுக என்பெயர் சொல்லிச்சிரிக்கும்…ஒரு முகம்கடந்து போகிறது என்னை….

நதிஅதன் புன்னகையைஒழிக்கிறதுகடல்மடியில் அவள்அனாசயமாய்அதை எடுத்துச்சூடுகிறாள்தன் கழுத்தில் நிலவுவானில் வரையும்அவள்கைகளிற்குச் சிக்காதஒளியின் புன்னகையை அவள் என் புன்னகையைவிற்றுக் கொண்டிருக்கிறாள்… தான்நட்சத்திரங்களைஉதிர்ப்பதறியாது ஒருபூவின் புன்னகைசெத்துக் கொண்டிருக்கிறதுஅவள் கூந்தலில் த.அகிலன்