மனிதனைத் தின்னும் பல்லிகள்

உன்கொலுசின் அசைவுகளில்நான் உதிந்து கொண்டிருக்கிறென்… உதடுவரை வந்துஉள்ளடங்கிப்போகும்உனக்கான ஒரு சொல்…எனை தின்றுவிட்டுப்போகட்டும். நான்ஏங்கிக்கொண்டிருக்கிறேன்… நடுக்கடலில்கப்பலினின்றும்உதிர்ந்த காலி மதுப்புட்டியைப்போலஉன்மனசின் ஆழங்களுக்குள்போய்விடமாட்டேனா? த.அகிலன்

சிக்கிக் கொள்கிறதுவார்த்தைகள்….. வெறுமனேஇறக்கைகளைவீசிதோற்றுப்போகிறதுசேவல். சூரியன்அதன்பாட்டுக்கும்நகர்ந்து போகிறது உதிரியாய்உள்ளே நுழைகிறவார்த்தைகளிடம்கவிதையில்லை காற்றுக்குப் படபடத்துமேசையினின்றும்உதிர்ந்து விழுகிறதுதாள்கள்…. வெறுமனேஇறக்கைகளைவீசிதோற்றுப்போகிறதுசேவல் த.அகிலன்

பூக்களால் ஆகிறதுஒரு கவிதை. என் எதிரில்பூக்களைத் தவறவிடாஉன் உதடுகள். ஆனாலும்நான்நிறையப் பூக்கள்கொண்டு வருகிறேன்புறந்தள்ளிப்போகிறாய்…. அவைஒவ்வொன்றாய்வாடி வீழஉன்ஒவ்வொரு மறுதலிப்பின்முடிவிலும்நான்பூக்களைச் சேமிக்கிறேன். ஒரு பட்டாம்பூச்சியைப்போல்சட்டென்று ஒட்டிப்பறந்து போகிறதுஉன்புன்னகை. த.அகிலன்