மலர்களின் மெளனமும் நீயும்…..

அன்பேஉன் நினைவுகளில்நொருங்கும் என்னிதயத்தை நீயே வைத்துக்ககொள்….. என்தேவதையேபாசாங்குகள்எதுவுமற்ற மெல்லிய மலர் என் இதயம்நீநீ மட்டும் தான் வேண்டும் அதற்கு…சர்வநிச்சயமாய்வாழ்வின் நீளத்துக்கும்நீ மட்டும் தான் வேண்டும் அதற்கு… என்புன்னகையின்ஒரத்தில் இருக்கின்றஅன்பின் பெரும்வலியைஎப்படிச்சொல்லுவது….. தேவதைகள்யாரும் புகமுடியா என்னிதயம்தேவதைகளின் தேவதையேஉன்னால் தான் நொருங்கிற்று கொஞ்சம் இரங்கிவாஎன் இதயத்துள் இறங்கு த.அகிலன்

அலைகிறது மனசுஅப்படியேஸ்தம்பித்துப்போனவாழ்வின் நினைவெழுந்துமனவெளியெங்கும் அலைகிறது.. நிலவின் பின்னழகு போலவேநிதர்சனங்களும்விழிகளுக்கு தெரியாமலே…. முகங்களின் கொந்தளிப்பில்மூடிவைக்கப்படுகின்றன மனசுகள்… வாநானும் நீயும்திறந்த மனசோடுகாற்றைப்போல்எங்கும் நுழைவோம்.. எனக்கு நானும்உனக்கு நீயும்எல்லைகள் வகுத்துக்கொண்டுவறண்டுபோகாமல்எனக்கு உன்னையம்உனக்கு என்னையும்முழுவதும் காட்டுகிறவரைஇருட்டுக்குள் இருக்கிறநம் வாழ்க்கை இருட்டுக்குள்ளேயேஇருக்க நிர்ப்பந்திக்கப்படுவதாய்…. த.அகிலன்

ஒரு பேனாவைப்போல்எப்போதும்கொட்டிவிடத்தயாராய்என்னுள்நிரம்பிவிட்டிருக்கும்ஞாபகங்கள்…… சின்னதாய்ஓர்எறும்பின் ஊரல் கொஞ்சம்நளினமாய் மோதும்மெல்லியகாற்று ஏன்? ஒரு தேனீர்க்குவளையின் ஒரம் கூடப்போதுமானதாயிருக்கும் ஞாபகங்களைக்கிளறி விடுவதற்கு.. இன்னமும்என்னுள்புருவம் சுருக்கிபார்த்துக்கொண்டேயிருக்கிறாய்நீ. மறுபடியும்மீன்தொட்டிஉடைந்து நொருங்குகிறதுமனசுள்; நான்மூடிவைத்துவிடுகிறேன்பேனாவைமீண்டும்ஏகாந்தத்தில் இருந்துஇறங்கும்மனசுஇயல்பிற்கு….