இரண்டாம் காதல்….

ஒரு கவிதைஎனை அழைத்துப்போகிறதுஊருக்கு….. தும்புமிட்டாஸ் காரனின்கிணுகிணுப்பிற்கு அவிழ்கிற அம்மம்மாவின்சுருக்குப்பையைப்போல..அவிழ்ந்து கிளம்புகின்றனஞாபகங்கள்…. சிட்டுக்குருவியின்இறகுகளில்பின்னப்பட்டிருந்தது வாழ்க்கை.. ஒரு வேட்டைக்காரனின் குறிக்குள் வீழ்ந்தபின்வரையறுக்கப்பட்டவானத்திடம்அதிசயங்கள் ஏது மில்லை…. தடங்கள்இறுகிக் கொண்டன…

இரண்டுசிவப்பு வெளிச்சங்களிற்குமேலாலெழும் நிலவுஅன்றைக்கு மிருந்தது. ஒருவிதவைத்தாயின்இளைய மகனைஅவர்கள் களவாடிப்போனஇரவில்… பைத்தியக்காரியைப்போல்தலைவிரி கோலமாய்தெருவில் ஓடியஅவளைச் சகியாமல்மேகங்களினடியில்முகம் புதைத்துக்கொண்டது. பின்பொரு மழைநாளில்அலைகளின் மேல்ஒருவன் ஏறித்தப்புகையில்…இராமுழுதும் துணையிருந்தது… யாரும்விசாரணைகளை நிகழ்தும் வரைஎல்லாவற்றினதும்மௌனச் சாட்சியாய்அலைந்து கொண்டேயிருக்கும்அது.

தலைகளாலானதெருவில்…. குழந்தைகளின் புன்னகைள் நிரம்பிய வண்ணங்களை விற்கிற பலூன்காரன்…. தன்புன்னகையைக் கேட்டு வீரிட்டழும் ஒரு குழந்தை விக்கித்து ஓய்கையில்… ஏனோஎச்சில் ஒழுக என்பெயர் சொல்லிச்சிரிக்கும்…ஒரு முகம்கடந்து போகிறது என்னை….