Category: கவிதைகள்

என்னை நிராகரியுங்கள் எல்லாமுமாகிய என் சர்வவல்லமை பொருந்திய பிதாக்களே என்னை நிராகரியுங்கள் எப்போதும் துயரத்தின் சாயல் படிந்த ஊரின் தெருக்களை விட்டேகிய கொடுங்குற்றத்திற்காக என்னை நிராகரியுங்கள் உங்களிற்காக கொஞ்சப்புன்னகைகளையும் எனக்காக உயிர் குறித்த நம்பிக்கைகளையும் உங்களிடம் அச்சத்தைஊட்டக்கூடிய மரணங்கள் பற்றிய கதைகளையும் மட்டுமே வைத்துக்கொண்டிருக்கும் ஏதிலியாகிய என்னை மேட்டிமை தங்கிய பிரபுக்களே நிராகரியுங்கள். உங்கள் தொழுவத்துக்குள் நுழைந்துவிட்ட ஒரு அருவருக்கத்தக்க ஓநாயைப் போல என்னை எண்ணுகிறீர்கள் எனக்குத் தெரிகிறது வெறுப்பின்…

01. அப்பா இன்றைக்கும் கனவில் வந்தார் நினைவுக்குள் மிதக்கிற சிகரட் முத்தமும் சாராயம் நெடிக்கிற கச்சான் அல்வா உருண்டையும் இன்றைக்கும் அவரிடமிருந்தது… தாடிமொய்த்த அவர் கன்னத்துக்கு நான் அளிக்கும் முத்தத்தின் விலையாய் கச்சான் அல்வாவைச் சொல்கிறார்… எப்போதும் அவர் இப்படித்தான் வருகிறார்.. நான் வளர்ந்ததை அப்பா அறியாரா இல்லை வளர்ந்த பின்னான அப்பாவை என் கனவுக்குத் தெரியாதா பத்தொன்பது வருடங்கள் கழிந்துவிட்டதென்றும் என் முத்தங்களிற்கான காரணங்களும் அர்த்தங்களும் மாறிப்போயின என்பதையும்…

கடவுள் ஒருநாள் எனது தெருவில் எதிர்ப்பட்டார். என்னிடமிருந்த தன் பிம்பங்களைளயெல்லாம் அழித்தபடி.. ஒரு பிச்சைக்காரனின் சில்லறைத்தட்டில் திருடிக்கொண்டோடுபவனின் புன்னகையில் கடவுளின் சாயல் ஒளிந்திருந்ததனை நான் கண்டேன்.. பிறகொரு நாள் மாலையில் என் நிலைக்கண்ணாடியிலும் அவரைப் பார்க்கநேர்ந்தது.. எல்லோரும் நினைப்பது போலில்லை கடவுள் அப்படியும் இருக்கலாம்..