Category: கவிதைகள்

அன்பேகாற்றில் நழுவவிடும்உன் வார்த்தைகளில் கத்திகள்வைத்தல்எங்கனம் சாத்தியமாகிறது… த.அகிலன்

ஒருநீண்ட தார்ச்சாலையில்சோவெனத்துரத்தும்மழையென விரட்டுகிறதுஉன்பிரிவு. ஒருகொடுமிருகத்தைப்போல். எதிரே விரியும்பெருவெளியின் நீளத்தைஎன் கால்கள் விழுங்க விழுங்க. மறுபடியும்முடிவற்று விரிகிறதுவெளிஉனை அழைக்கும்குரல்தொண்டைக்குள் தேங்கஎனை விழுங்கிப்போகிறது மழை. த.அகிலன்

கண்களில்கேள்விகளோடு அலைகிறார் மனிதர்மௌனம் காதுகளில்இரைகிறது….. தொடர்ச்சியாய்உதைக்கும் கடிகாரம் நின்று போகையில்….. மரங்கள்ப+க்களைப்பிரசவிக்கும் போதான அலறல்நிச்சயமாய்கேட்கிறது எனக்கு… வானெங்கும் விரியும்நிலவின் ஓவியத்தையும்ரகுமானை வென்று வருடுகிறமௌனத்தின் சங்கீதத்தையும்ரசிக்க முடிகிறது… அன்பேநிசப்தத்தில்என்காதுகளை மூடுகிறேன்மனங்களின் இரைச்சல் தாளாமல் உன் பிரிவின்பின்இப்படித்தான்ஒன்றோடொன்று ஒட்டாமல்உதிர்கிறதுஎனக்கான வார்த்தைகள்த.அகிலன்