Category: கவிதைகள்

ஒரு கடிதம் அக்கா! பிளாஸ்ரிக் பின்னணியில்நீ முகம் காட்டும்புகைப்படங்களில்உன்புன்னகை இயல்பற்றுதொங்கிக் கொண்டிருப்பதாய்படுகிறது எனக்கு. எனக்குத் தெரியும்உன்எல்லாப் பிரார்த்தனைகளையும் மீறிஎம்-எல்லோருடையபுன்னகைகளையும் அவர்கள்சிலுவையில் அறைந்து விட்டார்கள்என்பது அவர்களைமன்னித்து விடுஅவர்கள் அறியாதவர்கள். அந்த அதிகாரிக்குஉனது பிரார்த்தனைகளின்பின்னணியில் ஒரு தாயின்இருமல் சத்தம்நிச்சயமாய் கேட்டிருக்காது உன்தங்கையின்கல்யாணம் பற்றி தம்பியின் வேலைபற்றி உறவுகளின் தேவைபற்றி எல்லாவற்றையும் விடஉறவுகளற்று தனிக்கும்மகளின் முகவரி பற்றி ஏக்கம்அதுவும்கூடஅவரிற்குத் தெரிந்திருக்காது…. அவர் மறுப்பதுஉனது இருப்பை மட்டுமல்லஅவர்களின் கண்களிற்கு தெரியாத இச்சிறுதீவில்உன் மனிதர்களின் இருப்பையும் மறுக்கிறார்என்பதுஅவருக்குதெரியாதிருக்கலாம்…….

நிழலுருவில் வசந்தம்நிஜம்ஒளியின் எத்தொலைவிலோ ஒளியின் தொலைவைவிரட்டும் என்காலம்வழிநெடுகஇருளின் கரங்கள்என் விழிமறைக்கும் என்வயசையும்மீறிமனம் கொதிக்கும்அதன்தகிப்பில்என் கரம் எரித்து ஒளி படைத்தேன் உயிர் உருக்கிவழி கடந்தேன்வலியையும்… இருள்சொன்னதுநீ வயசுக்கு மீறியவன்நான் சொன்னேன்இன்னும் இருக்கிறார்கள்வயசுக்கு மீறியவர்கள்.. த.அகிலன்

வெம்பிய நகரின்கானல்நீர்மிகும் தெருக்களில்மழையின் தேவதைகள் யாரும்வருவதற்கில்லை குரல்களற்றமனிதர்களின்கண்கள் ஒளியற்று மங்கின நகருக்குள்தாகித்தலையும்சாத்தான்கள்பெருநகரின்கானல்நீரள்ளிப்பருகிதெருக்களில்வேட்டையாடித்திரிந்தன… இறுதியிலும் இறுதியில்தேவதைகளின் சாபம்நகரின் ஓளிவிழுங்கபாழடைந்து போகிறதுநகர்…. த.அகிலன்