Author: த.அகிலன்

ஜதார்த்தங்களை சிலவேளைகளில்ஜீரணிக்க முடிவதில்லை மனசின்வடிவமைப்புக்களிற்குவெளியே தீர்மானிக்கப்படும்முடிவுகளினால்நொருங்கும் கனவுகள் எண்ணங்களிலானதுகனவு வெளிஅவ்வெளியின் மீதுஏற்றப்பட்டிருக்கிறதுவாழ்வு சிதைகிற அதற்காய்அழுகிறது என் மனசுஆளறுந்த தெருவின் ஒற்றைநாயெனபிரக்ஞை அற்று… வடுக்களின் மீதமர்ந்தும்மனசுமிச்சம் வைக்கிறது வாழ்வைகனவுகளைக் கோர்ப்பதற்காய் எனினும் என்கனவுகளைகோர்ப்பதற்காய்எனினும்என்கனவுகளை ஓரம் கட்டுகிற ஜதார்த்தங்களிற்குதெரிவதில்லைகனவுகளின் மீதானஎன் மனசின் அக்கறை த.அகிலன்

எல்லாவற்றையும்உன்னுள்ளே குமைத்துஏன்நீமௌனம் சமைக்கிறாய். எல்லாவினாவுதல்களின் போதும்உன்புன்னகைக்குள்எதனை நீசொல்லநினைக்கிறாய் ஒலிகள் எதுவுமற்ற உனது மொழிஇரைச்சலை ஜெயிக்குமா? அடுத்தவனையே பேசுபொருளாக்கிஎப்போதும்அலைகிறது உலகம். அதனாலும்மௌனம் நிறைவுதான்ஆனால்சலசலப்பேசங்கீதம் என்றாயிற்று. ஏது சொல்ல மௌனம்ஒரு மின்சாரத்தைப்போலபாதைகளைப்பற்றியஅக்கறைகளற்றுப் பயணிக்கும்வேகமாய். எப்போதும்மொட்டுக்களின்மௌனம் உடைகையில் தான் அழகு நீபேசுகண்ணிவெடிகளின்நிலத்தில் நடப்பதைப்போல்சற்றே அசந்தாலும்காத்துக்கிடக்கிறது இரைச்சல்உனக்கான வார்த்தைகளை ஓலமிட.. த.அகிலன்

ஒரு பேனாவைப்போல்எப்போதும்கொட்டிவிடத்தயாராய்என்னுள்நிரம்பிவிட்டிருக்கும்ஞாபகங்கள்…… சின்னதாய்ஓர்எறும்பின் ஊரல் கொஞ்சம்நளினமாய் மோதும்மெல்லியகாற்று ஏன்? ஒரு தேனீர்க்குவளையின் ஒரம் கூடப்போதுமானதாயிருக்கும் ஞாபகங்களைக்கிளறி விடுவதற்கு.. இன்னமும்என்னுள்புருவம் சுருக்கிபார்த்துக்கொண்டேயிருக்கிறாய்நீ. மறுபடியும்மீன்தொட்டிஉடைந்து நொருங்குகிறதுமனசுள்; நான்மூடிவைத்துவிடுகிறேன்பேனாவைமீண்டும்ஏகாந்தத்தில் இருந்துஇறங்கும்மனசுஇயல்பிற்கு….